Stać mnie na coś prawdziwego, ponieważ dźwięk kobiecej ciszy jest bardzo głośny.

Jaką ciszę nosisz w sobie? Taką, która bezgłośnie krzyczy każdą komórką twojego ciała, upychając łzy pod płaszczykiem grzecznej dziewczynki, pięknie dostosowanej do oczekiwań społeczeństwa?

A może pozwalasz sobie na krzyk? Krzyk w pełni, głośny, odważny, taki, który płynie z szacunku do siebie, luźnego gardła i głębokiego wewnętrznego spokoju, z własnej mocy, niesionej przez ufne serce, w pełni otwarte na miłość. Jaki jest twój dźwięk?

Wszyscy odczuwamy strach przed śmiercią. Czujemy je wszechobecność. Do wieczności odchodzą nasi bliscy, nasi sąsiedzi. W wiadomościach telewizyjnych czy radiowych słyszymy o śmiertelnych wypadkach na drogach, po których na co dzień się poruszamy.

Tanatofobia, czyli strach przed śmiercią jest skomplikowanym zjawiskiem. Wiele osób, jeśli nawet nie większość z nas, w jakiś sposób boi się śmierci.

Boimy się śmierci, boimy się momentu umierania. Osoby wierzące obawiają się, czy poprzez swoje uczynki trafią na raju czy do miejsca wiecznych kar.

Czy masz czasami wrażenie, że świat przyspiesza coraz bardziej, a Ty próbujesz dotrzymać mu kroku? Zmieniają się pory dnia, słońce wschodzi i zachodzi po raz kolejny a Ty nagle zauważasz, że zrobiło się zimno, zaczął padać śnieg… Kiedy to się stało? Może w tym roku znów powiesz, że to niemożliwe, że niedawno był Nowy Rok, a tu znów kolejna wiosna. Kiedy minął ten czas? Wrażenie, że życie umyka gdzieś między palcami zna wielu z nas.

„Nie denerwują nas rzeczy czy zdarzenia, ale nasze spojrzenie na nie.” (Epiktet I/II w n.e)

Już dwa tysiące lat temu, ludzie wiedzieli, że nasze myśli są bardzo subiektywne, a nasz sposób patrzenia na świat bardzo indywidualny. Patrzymy na świat tak, jakbyśmy mieli swoje indywidualne okulary, przez które każdy widzi inaczej. Jeśli chcesz tego doświadczyć, to zrób sobie prosty eksperyment – kup kilka par okularów przeciwsłoneczny o zupełnie innych kolorach szkieł i ponoś każde z nich przynajmniej 2 godziny. Wybierz mocne kolory – żółty, czerwony, zielony, niebieski, różowy.

Czy wiesz, czym jest strefa komfortu? Nie, to nie jest leżenie wieczorem na kanapie przed telewizorem. Strefa komfortu to choroba, która zabija marzenia ludzi, narzuca im limity powstrzymujące ich przed rozwojem i innowacją. Dookoła nas jest pełno osób, które boją się zmiany, podjęcia nowego działania. Wolą żyć w bezpiecznym „kokonie”, w tej samej znanej codzienności. Zdarzają się i tacy, którzy snują wielkie plany i marzenia, mówią, że zrobią to i tamto, jednak w ostatecznym rozrachunku kończy się na słowach niepopartych działaniem.

Samo wychodzenie ze strefy komfortu nie jest specjalnie trudne, wymaga tak naprawdę podjęcia decyzji i zrobienia pierwszego kroku. Po wyjściu ze strefy będziesz czuł się nieswojo i dokładnie tak powinieneś się czuć, bo przecież opuściłeś bezpieczny obszar.

Prawdziwa zabawa zaczyna się wtedy, gdy już jakiś czas przebywasz poza nim i zaczynasz zauważać zmiany wokół siebie. Te zmiany mogą niektórych przerażać, choć właśnie stanowią powód, dla którego warto tę strefę opuszczać.

Mentoring innowacji i biznesu to jedyny taki kierunek studiów podyplomowych w Polsce, który da słuchaczom możliwość stania się profesjonalnym mentorem!

Innowacyjny program zajęć dydaktycznych oraz praktycznych z zakresu mentoringu to jeden z wielu atutów tych studiów. O pozostałych walorach, wykładowcach i formie zajęć na tym kierunku rozmawiamy z Dominiką Janik-Lis, dziekanem kierunku Socjologia na WSPA w Lublinie.